Power of User Generated Content

Wikipedia, to me, is the power of user-generated content and contribution. It is for the users, by the users.

Do you remember Wikipedia when it first started ? I still remember writing and editing articles back in 2005, when almost anyone could create/edit a page. The content grew, exponentially, not surprising given the increased internet reach and the number of people using/contributing. A simple example would be a retired journalist (wonder if they really have retirement though!). He/she would have learnt, experienced and researched 100s of topics that many of us have probably not even heard about. That knowledge should not die with him/her - Wikipedia is probably one of the easiest ways to ensure that.

Another favorite example of mine is Openstreetmap. I have referred to it before in one of my posts. It is an initiative to create a world-wide editable map, and ofcourse its free. The logic behind it is simple - I know where my house is better than any map in the world. I know my area and my favorite places better than anyone else. So why not use that knowledge to create a map or correct a wrong map ? Any user can upload GPS tracks, edit them and what's more, changes can be updated instantly, i.e. if I know my street name has changed, I can correct it. The animated .gif shows how the network has grown over the last few years (If blogger messes with .gif, check Geofabrik).

To support the Openstreetmap initiative, many government sources have also donated data. Today, I can even see RA puram in Openstreetmap and I am just waiting for the OSM community to kick in, in India too. In fact, depending on the interest of the user, even information about pavements, biker paths, handicapped-friendly areas etc. are marked. In spite of all this, there is a pre-established convention to keep the maps consistent as they grow.

Another example along the same lines is the Google mapmaker and I really like the tag line - Become a citizen cartographer and help map your world !

When you map the world, you can also create 3D models using Google Sketchup....after all the world is 3D ! You would be amazed at how many wonderful 3D models have been created this way. Here is a sample.

Well, this idea has been there for quite a while...remember the annoying window that always pops up asking if you want to send an error report ? Well, that's user contribution helping a software provider fix the bugs, only there you do not get any credit for patiently sending in those bug reports but just the satisfaction that they finally managed to fix at least half the bugs !

Then there is another level, where software providers release a beta version, like Google wave and ask users for suggestions. Obviously you get neither royalty nor credit for doing so but its a time-killer and you give yourself a pat on the back for doing your good deed for the day !

I think this idea of harnessing user-generated content for the sake of the community is exactly the direction we should be going in. I also think it will continue to grow, because people need recognition and praise and when there is a podium to showcase talent, they will start exploring the talents that they never knew they had and for once, money is not the only motivation ! For example, Google claims that it would replace any source of photo-textured 3D models by the user-provided data as long as its more accurate. This could be the chance that small start-up companies or hard working individuals had been waiting for; a place to showcase what they are capable of and by doing it in an app that has such a wide reach, is definitely alluring !

Not only is the user-generated content used for free applications but also by commercial businesses - be it map updates for navigation devices, or real-time traffic updates. In these cases though, there is a further stringent step of validating the user-provided content since the customer who paid for the product/service is not going to tolerate mistakes made by some person he/she doesn't know or care about.

Well, we all know about the global village and now we all seem to be heading towards a global team where its not just bad news that is traveling fast ! There is one thing though - doesn't one always know too much about one's own team members ?!

Update as on 1 Dec 2009

Google does what it does best - understanding and using user-generated content with yet another way - model your own town competition !

Copyright for pictures

1. Geofabrik

2. Openstreetmap

3. Google Sketchup

அம்மாவை பிடிக்குமா ?

அம்மா திங்கட்கிழமையிலிருந்து லீவ்....maternity லீவ்.....கொஞ்சம் கூடப் படுத்தாமல் புதன்கிழமை நான் பிறந்து விட்டேன். ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு ஆபீஸ் போக வேண்டிய கட்டாயம். என்னை விட்டுச் செல்ல மனமில்லாத அம்மாவிடம் பாட்டி நான் பார்த்து கொள்ள மாட்டேனா என்று கேட்க, அம்மா முதல் நாள் அரை மனதோடு ஆபீசிற்கு சென்று எப்படா சாயங்காலம் ஆகுமென்று காத்திருந்து அவசர அவசரமாக வீட்டிற்கு திரும்பி வந்தால்....நான் இல்லை. ''எங்கம்மா குழந்தை?'' என்று பரிதவிப்புடன் அம்மா கேட்க ''ரகு கூட்டிண்டு போயிருக்கான்'' என்று பாட்டி கறிகாய் நறுக்கிக் கொண்டே சொல்ல, அம்மாவிற்கு முகம் சோர்ந்து விட்டது. உடம்பும் சோர்ந்து போயிருக்கவே துணி மாற்றி, முகம் அலம்பி, டிபன் கடையை முடித்து விட்டு வந்து பார்த்தால் தாத்தா மடியில் நான். எனக்கு பால் குடுக்கும் சாக்கில் என்னை அள்ளி அணைத்துக் கொண்ட பிறகு தான் அம்மா பெருமூச்சு விட்டாள்.

ஒரு புறம் கூட்டு குடும்பத்தில் நான் இருப்பது அம்மாவிற்கு சந்தோஷமாக இருந்தாலும், தன்னிடம் குழந்தையை ஒரு அரை மணி நேரம் கூட வைத்துக் கொள்ள முடிய வில்லையே என்ற ஏக்கம் இன்னொரு புறம்....ஒரு பெரிய குடும்பத்தில் முதல் பெண் குழந்தை என்றால் சும்மாவா ? பெரியப்பா, பெரியம்மா, சித்தப்பாக்கள், அத்தை, தாத்தா, பாட்டி என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு என்னை தூக்கியதில் நான் தரையில் இருந்த நேரமே கம்மி.

இப்படி இருக்க, நான் வைத்தது தான் சட்டம். இல்லையென்றால் அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்து சாதித்துக் கொள்வேன். இந்த அழுகைக்கு அம்மா மட்டும் மசிய மாட்டாள். இது தான் சரி, புரிந்து கொள்ளென்று உபதேசம் செய்வாள். அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று இதே உபதேசத்தை நான் தம்பி தங்கைகளிடம் சொல்லி நல்ல பெயர் வாங்கிக் கொண்டுருக்கிறேன். இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

ஒரு வயதிலேயே மழலை இல்லாமல் தெளிவாக பேச ஆரம்பித்த என்னை வீட்டில் ஒரு வருடத்திற்கு மேல் சமாளிக்க முடியாமல் பள்ளிக்கு அனுப்புவது என்று முடிவு செய்து இரண்டு வயதிலேயே சேர்த்தும் விட்டார்கள். மாதம் ஒன்றாகியும் நான் ''ரோடு மேல காரு, காருக்குள்ள யாரு, எங்க மாமா நேரு'' தவிர வேறு எதுவுமே சொல்லாதது அம்மாவை கவலைக்குள் ஆழ்த்தியது. என் படிப்பிற்க்காகவாது பல்லாவரத்தை விட்டு வேருங்காவது செல்வது என்று முடிவு செய்து என்னை மந்தைவளியில் இருக்கும் St.John's il சேற்று விட்டாள். புது இடம், புது நண்பர்கள், அடம் பிடித்தேன், அழுதேன்.....அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று வரை என்னால் என் பள்ளிப் பருவத்தை மறக்க முடியாது. நான் கற்றதில் பாதிக்கு மேல் அங்கு தான். Farewell dayil குலுங்கி குலுங்கி அழுததும் என்றும் மறக்காது. என் பள்ளிக்கட்டிடத்தை இன்று பார்த்தாலும் உதட்டோரம் ஒரு புன்சிரிப்பு மலரும், அத்தனை இனிமையான நினைவுகள்......இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

(Photo from my school annual day - paavam andha payyan, avanukku kannathula lipstick !)

LKGயில் என் கிளாஸ் டீச்சரை கண்டால் எனக்கு ஆகாது. எப்போதும் சிடு சிடுவென்று இருப்பாள். Rhymes பரீட்சையில் அவள் என்னை எதற்கோ திட்ட, நான் எரிச்சலாகி ''Rhymes சொல்ல முடியாது போடி'' என்று சொல்ல (:D), அவள் என் ரிபோர்ட் கார்டில் முட்டை போட்டுக் கொடுக்க, அதை கொஞ்சம் கூட கவலைப் படாமல் நான் வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்று அம்மாவிடம் காட்ட, முதல் நாள் மணிக்கணக்காக என்னோடு Rhymes படிக்க போராடின அம்மாவிற்கு உள்ளுக்குள் ஏதோ எழுந்து விட்டது....விடு விடுவென என்னை ஒரு கையில், ரிபோர்ட் கார்டை இன்னொரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு எடுத்த ஓட்டம் Principal ரூம் வாசலில் தான் நின்றது. Principal என்னிடம் ''Rhymes'' சொல்லச் சொல்லி கேட்க, நான் ஒன்றுமே தெரியாதது போல் சொல்ல, என் கிளாஸ் டீச்சருக்கு நல்ல டோஸ் :D !

முதலாம் வகுப்பில் தமிழ் படிக்க ஆரம்பித்தேன். எனக்கு தமிழ் பரீட்சை என்றால் அம்மாவிற்கு சிம்ஹ சொப்பனம்....காரணம் எனக்கு பெரிய கால் பொட...I mean...போட வராது....''சேவல்'' எழுதச் சொன்னால் ''செவல்'' என்றும் ''மோர்'' எழுதச் சொன்னால் ''மொர்'' என்றும் எழுதுவேன், மற்றும் எழுதியது தவறென்று அம்மா சொன்னால் ஓவென்று அழுது விடுவேன்....அம்மா பொறுமையாக எனக்குப்புரியும் வரை சொல்லித்தருவாள். ஆனால் அம்மாவிற்கு இருக்கும் பொறுமை எனக்கு இருக்காது, விளையாட போக வேண்டுமென்று அடம் பிடிப்பேன், பயன் இருக்காது..... அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று தமிழில் நிறைய பிழைகள் இல்லாமல் எழுதுகிறேன் (existing typos courtesy: google transliteration)...இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

மூன்றாம் வகுப்பில் அப்பாவிற்கு Transfer நிச்சயமாகி விட்டது. திருச்சிக்கு சென்று விட்டோம். அடுத்த முறை வட இந்தியாவிற்கு Transfer கிடைத்தால் நான் ஹிந்தி தெரியாமல் கஷ்ட படுவேனென்று அம்மா பள்ளியில் என்னை ஹிந்திக்கு மாற்றி விட்டாள். புது பள்ளி, புரியாத பாஷை, கூடப்படிப்பவர்கள் சில வருடங்கள் ஏற்கனவே படித்த பாஷை.....நான் மட்டும் பின்தங்கியிருந்தேன்....அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று ஹிந்தி புரிந்து கொள்வதோ, பேசுவதோ சுலபமாகவும் இருக்கிறது, பல வட இந்திய நண்பர்கள் இருப்பதால் உபயோகமாகவும் இருக்கிறது....இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

அம்மா பாட்டியிடமிருந்து வயலின் வாசிக்க கற்றுக்கொண்டிருக்கிறாள். அதை மெருகேற்றுவதற்கு மறுபடியும் கிளாஸ் போக ஆரம்பித்தாள். என்னையும் அழைத்துச் செல்வாள் அதே இசைப்பள்ளியில் பாட்டுப் பயில. நான் தாத்தாவிடம் பாட்டு கற்றுக்கொண்டிறந்த நேரத்தில் அப்பாவிற்கு திருச்சிக்கு Transfer ஆனதால் நான் பாடுவது நின்று விட கூடாதென்று இந்த ஏற்ப்பாடு. முன் பின் தெரியாதவரிடம் பாட்டுக் கற்றுக் கொள்ள மாட்டேனென்று நான் ஆர்ப்பாட்டம் செய்ததை அம்மா காதில் போடுக் கொள்ளவேயில்லை.......அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

என் பிறந்த வீட்டிலும் சரி, புகுந்த வீட்டிலும் சரி எல்லோரும் பாடுவதில் படு கெட்டி....எந்த விசேஷம் என்றாலும் பாட்டு கூத்து இல்லாமல் இருக்காது. அவர்களுடன் சேர்ந்து இன்று சுமராகவாது பாட முடிகிறது....இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

மார்கழி மாசம் வந்து விட்டால் போதும்....நேரம் கெட்ட நேரத்தில் (6 மணி) என்னை எழுப்பி திருப்பாவை திருவம்பாவை பாட வைப்பாள். இது தவிர சஷ்டி என்றால் சஷ்டி கவசமும், மற்றும் நாட்களுக்கு ஏற்றது போல் ஹனுமான் சாலிசா, சௌந்தர்யா லஹரி - இப்படி சொல்லிக் கொண்டே போகலாம் - எல்லாவற்றையும் கொட்டாவி விட்டுக்கொண்டு, அதற்கு திட்டும் வாங்கிக்கொண்டு சொல்லிருக்கிறேன்.... .அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

அர்த்தம் புரியாத வயதில் சொல்லிச் சொல்லி மனப்படமான ஸ்லோகங்கள் தான் இன்று என் ஞாபகசக்தி , நண்பர்கள் பார்த்து வியக்கும் ஞாபகசக்தி ! அர்த்தம் புரிந்த வயதில் மனதார சொல்லும் ஈடுபாடு வந்தது, அதன் பலனும் புரிந்தது........இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

நான்காம் வகுப்பில் திருச்சியில் வீடு மாறி விட்டோம். அந்த வீடு அம்மா ஆபீசிலிருந்து தள்ளி இருந்ததால், நானும் தம்பியும் பள்ளியிலிருந்து வந்து அம்மாவிற்காக ஒரு மணி நேரம் காத்திருப்போம். அம்மா என்னிடம் தம்பியை பார்த்துக் கொண்டு தின்னையில் உட்கார்ந்து தான் வரும் வரை homework செய்ய வேண்டுமென்று தினமும் சொல்லி அனுப்புவாள். என்னை நம்பி வீட்டுச் சாவியை கொடுக்கவில்லையே என்ற கோபம் எனக்கு.....அன்று எனக்குப் புரியவில்லை தம்பியை பார்த்து கொள்வதும் அந்த வயதிற்கு பொறுப்பு தானே!

ஐந்தாம் வகுப்பில் சென்னைக்கு திரும்பி விட்டோம். தாத்தா பாட்டி வீட்டில் இல்லாத சமயத்தில் அம்மா என்னிடம் வீட்டுச் சாவியை கொடுப்பாள். Flaskil boost கலந்து வைத்திருப்பாள். அதை தம்பியை குடிக்க வைத்து விட்டு நீயும் சாப்பிடு, TV பார்க்காமல் homework செய்யுங்கள்.....சொல்லிக் கொண்டே எங்கள் டிபன் பாக்ஸ் தயார் செய்வாள்.

ஆறாம் வகுப்பில் ஒரு படி மேலே சென்று என்னையே பால் காய்ச்சி boost போடச் சொல்லுவாள். அதுவும் விளக்கேற்றி நமஸ்காரம் செய்த பிறகு. நண்பர்கள் வீட்டிற்குச் செல்லும் பொழுது அங்கு அவர்கள் அம்மாவை பார்த்தால் நம் அம்மா நாம் பள்ளியிலிருந்து வரும் பொழுது வீட்டில் இல்லையே என்று ஏக்கமாக இருக்கும்.....அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று நான் குழந்தைப் பெற்றாலும் ஆபீசிற்கு போவதை நிறுத்த மாட்டேனென்று யாரிடமாவது சொல்லும் பொழுது உரைக்கிறது.....மற்றும் சிறு வயதிலிருந்தே அம்மாவை எல்லாவற்றுக்கும் நம்பி இல்லாமல் நானே காரியங்கள் செய்ய பழகியது தான் hostel சென்ற போதும் சரி, ஜெர்மனி வந்து போதும் சரி என்னை காப்பாற்றியது.....இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

ஏழாம் வகுப்பில் அம்மா என்னை சமையலறைக்குள் அழைத்தாள். முதல் நாளே சாதம் வைத்து ரசம் செய்து தொட்டுக் கொள்ள ஒரு கறியும் செய்ய வைத்தாள். அம்மா சொல்லச் சொல்ல தான் நான் சமைத்தேநேன்றாலும் போதும் போதுமென்றாகி விட்டது. அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை.....

இன்று ஜெர்மன்யில் தனியாக நான் சமாளித்துக் கொள்ளவும், என் நண்பர்களுக்கு சமையல் சொல்லிக் கொடுக்கவும் என் முன் அனுபவம் தான் கைக் கொடுத்தது. இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

பத்தாம் வகுப்பில் Board Exams. நான் இரவு முழித்திருந்துப் படித்தால் அம்மாவும் தூங்காமல் எதாவது வேலை செய்து கொண்டே இருப்பாள். நான் அடுத்த நாள் பரீட்சை முடிந்து மதியம் வீட்டிற்கு வந்து நிம்மதியாக தூங்கி விடுவேன், அம்மாவோ எப்பொழுதும் போல் ஆபீஸில் இருப்பாள். ஒன்ற இரண்டா பல நாட்கள்......

இப்படி இருக்க, ஒரு நாள் காலையில் என்னை நான்கு மணிக்கு எழுப்பச் சொல்லிருந்தேன். அம்மா களைப்பு தாங்காமல் தூங்கி விட்டாள். அவள் என்னை ஐந்து மணிக்கு எழுப்பிய போது, அந்த ஒரு மணி நேரத்தில் உலகமே மாறி விட்டது போல் லபோ திபோவென்று கத்தியதை நினைத்தால் இன்றும் வெட்கமாக இருக்கிறது....

நான் வளர வளர அம்மாவின் கண்டிப்பு நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வந்தது.....''போன் பேசாதே, நேரத்தோடு வீட்டிற்கு வா, இந்த டிரஸ் வேண்டாம்''....இப்படி ஏதாவதொன்று சொல்லி என்னை வெருப்பேற்றுவாள். அப்பாவும் நானும் ''சில பல விஷயங்கள்'' ;) பேசி கொண்டிருப்பதைக் கண்டு பேஜாராகி விடுவாள். அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை....

இன்று தம்பி தங்கைகள் Orkut scrapbookil வெவகாரமான scrap ஏதாவது கண்ணில் பட்டால் (மக்கள் எல்லாம் நெம்ப உஷார் - அப்போ அப்போ delete பண்ணிடுவாங்க), அப்படி ஒரு கோபம் வருகிறது...திட்டித் தீர்த்து விடுகிறேன் !......இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

கல்லூரி ஹாஸ்டலில் ஒரு வாரம் தான் இருந்திருப்பேன், அதற்குள் சனிக்கிழமை அம்மா எனக்கு மட்டுமில்லாமல் என் கூட இருப்பவர்களுக்கும் சேர்த்து சாப்பாடு எடுத்து வந்து விட்டாள். தனக்கு கிடைக்கும் விடுமறை நாட்களிலும் தான் இளைப்பாறாமல் என்னை பார்க்க வந்து விட்டாள், என் அம்மா.

கல்லூரிக்கு பஸ்ஸில் சென்ற சமயம் அது. அம்மா ஏழு மணிக்கு ஆபிசிலிருந்து வந்து பாதி சமையலில் இருக்கும் பொழுது, கல்லூரியிலிருந்து எட்டு மணிக்கு வீடு திரும்பும் நான் சாப்பிட எதுவும் இல்லையா என்று பசியில் கத்தி ஆர்பாட்டம் செய்துருக்கிறேன். அன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடிக்கவில்லை.....

இன்று நாள் முழுவதும் ஆபிசிலிருந்து விட்டு வீடு திரும்பியதும் என் ஒருத்திக்கு கூட சமைக்க முடியாமல் bread/salad/cornflakes என்று OB அடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். இன்று எனக்கு அம்மாவைப் பிடித்திருக்கிறது :)

ஒரு முறை ஜனவரி ஒன்றாம் தேதி நானும் என் தோழியும் ஒன்றின் பின் ஒன்றாக இரண்டு புதுப்படம் பார்த்து விட்டு ஜாலியாக ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு சாயங்காலம் வீடு திரும்பினால் அம்மா கடுங்கோவத்தில் இருந்தாள்.....காரணம், நான் சினிமா தியாட்டரிலிருந்து போன் செய்து படம் பார்த்து விட்டு வருகிறேன் என்று சொன்னேன், பார்க்கலாமா என்று கேட்கவில்லை.....திட்டோ திட்டு.....என்ன தான் திட்டினாலும் அம்மா நயமாக தான் பேசுவாள்....இன்று வரை தப்பு நிறைய செய்து அம்மாவிடம் எவ்வளவோ திட்டு வாங்கிருந்தாலும் ஒரு நாள் கூட அவளிடம் பொய் சொல்லியதில்லை, சொல்ல வேண்டுமென்ற எண்ணமும் வந்ததில்லை.

ஜெர்மனி வந்து பிறகு, எப்பொழுது போன் செய்தாலும் என் தம்பி சற்று எரிச்சலாகவே கூறுவான் - ''அம்மாக்கு எப்போதும் சௌமி புராணம் தான் !''

என் திருமண பேச்சின் பொழுது அம்மாவிற்கு நான் விரும்புவரை விட அவர் அம்மாவை பற்றி தான் இன்னும் கவலை....மாமியார் நல்லவராக இருக்க வேண்டுமென்ற கவலை....என் அம்மாவின் ஆசியோ, ஆசையோ...அதுவும் நிறைவேறி விட்டது.

அந்த அந்த காலத்திற்கு ஏற்றது போல் அம்மா எனக்கு எவ்வளவோ அலங்காரம் செய்து அழகு பார்த்திருக்கிறாள் - இன்று பார்த்தாலும் கனகாம்பரம்/டிசம்பர் பூ வைத்த எனது போட்டோக்கள் சிரிப்பொலி எழுப்பும். அந்த கதைகளை சொல்ல ஒரு நாள் (பதிவு) போதுமா, இன்றொரு நாள் (இந்த ஒரு பதிவு) போதுமா ?! இதை தவிர ஒரு அம்மாவிற்கும் அவள் பெண்ணிற்குமிடையே இருக்கும் எவ்வளவோ விஷயங்கள், இது போல் பதிவில் சொல்ல முடியாத விஷயங்கள்.....

இன்றும் எப்பொழுது பாட்டியாகலாம் என்று ஆவலோடும், ஆசையோடும் காத்து கொண்டிருக்கிறாள், என் பெண்ணையும் வளர்க்க வேண்டுமாம் அவளுக்கு....என் அம்மாவிற்கு....என் அன்பு அம்மாவிற்கு....எனக்கு ரொம்ப பிடித்த என் அம்மாவிற்கு.....

Note of Wisdom: Aptly this is from amma - azha azha solluva amma, sirika sirika solluva mathava. Roughly translated, it means amma cares for you and has your best interest at heart even if what she says could hurt/annoy you momentarily.

Warning: When I talk about my parents, I have to discuss their upbringing and the resulting good qualities in me , so you didn't think that I would miss out on such a golden oppportunity to brag :D, did you ?

PS: Ammakum ice vechuten, ashok ammakum ice vechuten (banking credits to buy some time w.r.t grandkids :D)

PPS: I cannot believe I have written a 100 posts (and I still have some regular readers, nandri makkale) and what better time to talk about my amma, who taught me my first words ?!

Sowmya padum padu !

Indha Sowmya padara padu irukke......no, no, not me, like amma says enna padutha innorthar porandhu varanum (get her double-meaning ?)....I am talking about my poor name.....

There are quite a few desi versions - Soumya, Sowmiya, Soumiya none of which I like mainly because its not ''my'' name, I have grumbled about this before. The trouble was only with people misspelling my name then and then, I came to Germany.....and Sowmya became Sonja !

Sonja (j is pronounced as y here) is a very familiar name here and since ''y'' in German is pronounced with the ''u'' sound, calling someone ''sowmua'' is quite difficult, so people usually take the easier alternative....well, I made my peace with it.

Then someone realised that Sonja was not my name (phew...momentary...) and attempted to use my real name, hence was born Somya and her little offspring, Somi (like I said, momentary).

Well, its not over yet, there was another surprise in store for me - even desis cannot get my name right !! How so ? When I grew up, I thought every third girl was named Sowmya. Some north Indians call me Somina, Somayya and I am thinking ''how, how, how ! Isn't Sowmya a sanskrit word ??!''

I am so glad my last name is Gopal, everyone can say it (although some say Go Pal, as in a friend), spell it and since last name is more commonly used in Europe, its so easy for me to make telephonic reservations !

If you are wondering why I am writing such a completely vetti post, its because I want to get this out of my system before I shout at someone.....I usually think to myself - What's in a name ? A rose by any other name would smell as sweet (konjam over than, I know :D) but today I was called Soymya....and for the sake of my name, I have to draw the line somewhere, right ? After all, my parents did spend time choosing it, effort in registering it and money in an elaborate Namagaranam !

Statutory Warning: Comments calling me Semia or suggesting other funny versions of my name will be rejected.

2048 is the year !

No, no, I am not talking about one of those ''world-is-coming-to-an-end'' predictions...I mean what is the fun in knowing that ?!

I saw an unbelievably good video, again one of the TED talks, this time given by Hans Rosling, that discusses the rise and fall of different countries in the world and 2048 is going to be a landmark year, you will know why when you see it !

If you thought statistics was boring, you will think again after seeing this piece - absolutely brilliant, both the content, depiction as well as the prediction.

The closing remarks were a little concerning. On the one side, we have the global climate change to deal with and on the other side, the unrest from the change in position of the countries in the global arena; with the east trying to catch on with the west. What will happen when one overtakes the other ?! Lets hope its peace and not war.

I saw a fire truck..

....a number of firemen, bright lights, a crane and a lot of hulchul, from a distance when I was coming home from work today. Needless to say, I was a bit worried (only a bit, because even a bush fire causes such a scene !) and curious as to what was going on.

As I got nearer and nearer, I saw a roped off area, firemen regulating traffic, few others making sure bystanders do not get too close and finally I saw what was going on and broke into a huge grin. Firemen decorating a huge Christmas tree in the park in my area ! My first thought was ''enduku babu intha scene ?!''. Then I realised how every year I have seen this tree (or similar trees) and never wondered how they were decorated, who decorated them (obviously the city...you know what I mean !) or when.

I always had a fondness for Christmas trees, maybe because I studied in a Christian Convent and have taken part in Christmas tree decorating competitions - which class has the best tree ?! To me, decorating the tree is not much different from Golu, everything carefully picked, arranged and decorated and just seeing it gives one a festive feel and like Golu, its a season where one has time off work, meets near and dear ones, has too many delicacies and instead of Vijayadasami, a day of new beginnings, we have the new year ! I think this outburst is because of the East Vs West video I recently saw.....

Here is another interesting Christmas tree that I saw in Tollwood, the winter fest in Munich - made from yellow garbage bags, even rubbish can spread Christmas cheer !

Anyway, I will be having my Christmas trees, one at home and one at work, both on a table. Yeah, they are show pieces, both gifts from Ashok who couldn't bear hearing me complaining about not having space to have a real huge Christmas tree :D !

Seasons greetings to all ! Enjoy the festive season !

(Background music:

Dashing through the snow, in a one-horse open sleigh,

Over the fields we go, laughing all the way...haha....

Bells on bobtails ring, making spirits high

What fun is to laugh and sing the sleighing song tonight

Jingle bells, Jingle bells, jingle all the way....

Oh what fun is to ride in a one-horse open sleigh....heyy...

Jingle bells, Jingle bells, jingle all the way....

Oh what fun is to ride in a one-horse open sleigh)

Everything is beautiful !

One of my friends always posts interesting links in his orkut display message. Yesterday he had a link to the 25 chosen images from the National Geographic International Photography Contest.

Each picture has a beauty of its own and although it says that the users can rate these pictures, I am not sure I can. But from a girly view (:D), I loved 10.

The beautiful blue sea always scares me a bit....it always reminds me that nature is powerful and its dangerous to mess with it. 18 falls under that category.

2 is philisophical, 4 makes one marvel nature, pictures with animals in it make me applaud the photographer and the camera (no..no...I dont like saying cho chweet...) and 20 just reminds me of my march past/drill experience from school (I can still recall the formations we made with our white-gloved hands !)

Oh..well...just smile at all the beauty there is in this world !

The World or My World ?

Here is a great video from the Devdutt Pattnaik from TED (Ideas worth spreading) talks. It is nearly 20 minutes but completely worth watching because he explains the East Vs West in such a logical (and weirdly thought provoking at the same time) way.

The example he choses to explain the basic difference between the world and my world, his comparison of how business is influenced by mythology and hence the associated behaviour, the Indianness (the yes/no headshake, the usage of mostly/probably - everything that leads to exasperation when foreigners do business with us) are all simply brilliant.

The part I loved was his request at the end - When you meet someone, understand that you have your own subjective truth and so does he/she.....it always comes back to giving others benefit of doubt, doesn't it ?

Bus, train, car or walk ?

Eco-routing will give you the right answer...er...route. As the name suggests, the ultimate aim is saving the earth - reducing fuel consumption, reducing pollution, effective energy management, ....you know this part. This is done by offering the most efficient eco-route to get a person from A to B.

There are 2 aspects to eco-routing (or green routing or whatever name everyone comes up with). One, computing an eco-route for a car to take the person from A to B and two, suggesting alternate sources of transport to create a eco-route from A to B.

In the first case, the terrain information serves as a sensor in the car by allowing it to know the ''road ahead'' - is there a curve, a steep slope ahead ? So while this information enables the driver to choose the optimal speed (and gear) thereby saving fuel, the real-time traffic updates tell the driver which route to avoid.

In the second case, the system offers the driver an alternate source of transport i.e. when there is a traffic jam because of an accident, the system tells the driver to take the train instead and no, am not kidding ! But the aim of eco-routing is to make this transition as smooth as possible i.e. it will give you the nearest parking lot, parking price per hour and the train timetable. You have to admit that this is tempting than being stuck in traffic for hours and you are doing your bit to save the earth!

......and what do you know - Google has already started working towards it or at least that's what I think. Here is something that looks like one of the first steps towards building a navigable eco-routing database - integrating public transport information as a layer.

So, are you a game for a walk or taking the train/bus to work ?

Update, as on 24-Nov 2009:

I came across this website and I was very excited that people have started realising and doing something about having no space to walk. Well, yes, it will be a while before we can see results but its good to know we are walking in the right direction for our right to walk :)

Meet the baby online !

Gone are the days where you get a letter by post announcing the arrival of the little one....

Gone are the days you get a phone call at an odd hour giving you the good news....

Gone are the days you get the news along with a picture in an email from the dad, few days after...

Now it is time to meet the baby online ! You get to see a photo of the baby alone, then with his/her proud parents and his/her vitalstatistix (:D) and of course with his/her name.

This is a service offered by the hospital where you can sign out a camera, take pictures and then the hospital will send out the password protected personal web page link to all the people on your list. Apparently, you can register for this service before your due date or at the hospital !! Adra sakkai...adra sakkai....

I got one such email over the weekend and I was totally excited - Well, if I can have a wedding website, you don't think I would have thought about having one for the baby, eh ?! And this makes my job all the more easier when I get to that stage :D !

To quote R.S.Shivaji ''Technology has improved verryy mucch''...actually its the disruptive thinking that accompanies technology that impresses me all the more!

Moms/Dads, no more I-forgot-my-camera or I-was-too-busy-to-send-an-email !

Thanks to andoo.de for the cute baby pic.

Arranged Marriage - A Dying System ?

If you are from India, you would obviously have a knowing smile on your face when you read the title. If you are not, then let me explain arranged marriage for you - simply put, like the word says, everything is arranged from ''boy meets girl'' to ''I do''. If you are wondering, why anyone would want to do that, well, there are a lot of good reasons behind it and you would be amazed at how well it works most of the time....errr...how well it worked most of the time.

So why this sudden confusion ? What is happening to the age old system ? India is evolving....much faster than many can cope with and the system suffers....in every step.

STEP 1: THE HUNT BEGINS

The girl's parents are always proactive about beginning the search for a suitable groom. The age at which this begins vastly depends on the economic and social background of the family as well as the caste. It can vary anywhere between 18-25.

Yesterday: It starts with a simple word-of-mouth propaganda, most likely at some wedding. The girl might not even be aware of it and only when her amma insists on her wearing a sari and getting all dressed up does she get the first inkling of ''something'' going on. At the end of the wedding, one ends up with at least a few possible leads. Key qualifications for the groom would mostly be having a govt. job, good habits and preferably in the same city.

Today: It starts with a creation of a matrimony profile. The problem starts right with who should create the profile, what should and what shouldn't be in it; right from the photo to hobbies, everything is painstakingly checked and entered and checked. Some less-technology-friendly people place ads right from the Hindu to the Mylapore times. Key qualifications include a masters degree, 6 figure salary and preferably not in the same country !

Confusion:

- Girls and boys today have a different/definite opinion on when they should get married. Most of them want to start working and be on their ''own'' for a while before they even want to start thinking about marriage. But parents start their homework as soon as their kids get the placement order.

- The younger generation flees at the mention of a prospect in a wedding. They are there for some harmless flirting (mostly) and fun; they are not interested in getting ''hooked'' or being judged by the propect's near and extended family members. Parents, understandably, are completely baffled by this behaviour.

- When it comes to the matrimony profile, parents insist on creating one themselves and they love to use words like ''homely, adaptable'' for the girl and insist on her uploading pics in a pattu sari for the benefit of the groom's parents. The girl on the other hand, is more interested in making a good impression on the guy, who probably knows the dictionary meaning of homely and is least interested in what he thinks is a ''mami-type-girl''.

STEP 2: FILTERING

Deciding on the filtering criteria is probably where everyone is at cross roads.

Yesterday: Choices are few, preferences are fewer. The top picks are usually from families that the groom's parents considered most compatible.

Today: Choices still are few, list of preferences is endless though. Parents worry about the family, girl worries about guy's hair, job, location, salary, habits, past relationships, fluency in English,......etc., etc., etc.;guy worries about girl's figure, hair, job, location, past relationships, views on feminism,.....etc., etc.

Confusion:

- Parents are frustrated with their kids trying to figure out the compatibility factor. Isn't there such a thing called compromise or adjust ? Their kids though are looking for soul mates !

- Kids can not and do not explain their requirements to parents. The older one gets, the more judgmental one becomes. A girl getting married at 21 definitely has fewer expectations than one getting married at 25 because in those 4 years, she has met and interacted with many more people and has let go of a part of ignorance/innocence that was with her at 21. The same argument holds good for a guy too.

STEP 3: HOROSCOPE MATCHING

For those not familiar with this, the process refers to comparing the horoscopes of the girl and the guy to figure out what the astronomical signs has in store for both of them (very similar to the zodiac sign column that claims libra with virgo is complicated while libra with scorpio apparently spells trouble....kadavule...)! This turns out to be one of the easiest filtering criterion for the forthcoming steps.

Most families choose an auspicious day to take the horoscopes to the temple, pray that the process goes on smoothly, before they take it to the josiyar (astrologer).

Yesterday: The horoscopes are posted to families, typically in an envelope with manjal and kungumam in each of its corners. A family astrologer compares the horoscopes and rates them on a scale of 1-10 (with 10 being the best). As far as I know, anything better than 6 is ok.

Today: Horoscopes are sent mostly via email, sometimes via fax and rarely via post. Family astrologer says 6, neighbourhood astrologer says 8, online horoscope matching services say 4, groom doesn't care about it, girl believes in Zodiac signs, indha nal iniya nal* says its not a good time to even think about horoscope matching !

Do I have to explain the confusion separately ?!

STEP 4: PENN PARKUM PADALAM (boy meets girl)

Once the horoscope matching gives the green light, the process shifts to the next gear and the families start talking.

Yesterday: Everyone agrees on an auspicious day and the groom and his family are invited to the bride's house or to a suitable location close to the bride's house. The magnitude of the occasion, the number of people present, the location, how the bride is dressed up, how many kilos of Gold she is wearing, what she is asked to do, what is on the menu, what kind of interaction are the groom and bride permitted to have are all based once again on the caste and economic as well as social background of both the families.

Typically, the bride brings in coffee, serves snacks to the groom and his family and is gawked at during this time. She may further be induced to exhibit her talent (or the lack of it as the situation may be) by singing and/or playing an instrument. This is followed by the families talking to one another about wedding expenses and dowry while the bride and groom, if they are lucky, have a few moments of privacy, to judge each other.

For the bride and groom, it is in the least official sight-adichufying (gawking) !

On another note, I have two favorite scenes in this category -one from ''Thooral ninnu pochu'' (I couldn't find the whole scene in youtube, but here some bits and pieces - Part 1 and Part 2) and other from ''Mayi''.

Today: The families pass on the email-id of the girl to the guy and vice versa. First, formal emails are exchanged. Depending on this communication, a chat session is set up, after accounting for hectic work schedules and time differences. Both are online - one waits for the other to ping and usually, the guy gives in first. After the first chat session, decision is made as to meet again in chat or in the best case, exchange phone numbers to call each other. In between all this, parents get one line updates about how the whole thing is going on.

If the phone calls go on well, a place to meet is fixed, usually a mall or a coffee shop. This first meeting makes or breaks the alliance. If however, there is a slight doubt, a subsequent second meeting is arranged. The families meet for an official ''penn parkum padalam'' if and only if both parties have already made up their mind. In this case, it is pretty informal. Girl and guy get to sight adichufy, azadu vazhinjify (gawking and drooling) as much as they want.

Confusion:

- Parents lose patience when their daughter/son is chatting and talking with a guy/girl for months without reaching any decision whatsoever ! chumma kadala podardha amma appa epdi othupa (parents simply don't understand flirting)?! Their BP shoots up when their daughter/son is actually talking to multiple people with each prospect being in a different stage of scrutiny. Thanks to VoIP that people are not going bankrupt during this process !

- Girls/guys today are either not desperate or do not want to seem desperate (even if they are), so they take their own sweet time in moving from one step to another. But parents are desperate, they want this nerve-wrecking process to end and they keep dreaming of a wedding.

STEP 5: YES OR NO

After ''boy meets girl'', a decision is arrived at and is communicated to the family.

Yesterday: Yes or no decision lies with the parents. The girl/guy might add their 2 cents, if permitted. In most cases, abject filial obedience is extended. The decision is usually communicated by word-of-mouth by a person known to both families or via a letter.

Today: Making the decision and choosing when to make the decision is in the hands of the girl/guy in most cases. Parents are left to communicate the ''no'' by means of an embarassing phone call while the ''yes'' is usually communicated by the girl/guy in very creative ways !

Confusion:

- The younger generation argues ''There are a 1000 people out there with all the right qualities. Does it mean I can marry all of them or any of them ?''. But in case of a ''no'', parents are completely irritated with the ''There is no chemistry'' statement. This is just greek and latin to them. They have no clue what exactly this means although they regularly watch all tamil movies !

- Parents hate being left out of the decision making process. Their input is rarely solicited and even when it is, only as information.

So why did arranged marriage work before and why is not working so well today?

Inherent faith and trust in parent's judgement: Children trusted the choices of parents even when they were not completely satisfied with it. They believed with all their hearts that parents live only for their happiness and anything parents do will be for their children's well being. This trust was fuelled by the fact that all prior decisions in their life were also made by their parents - education, job etc.

Today, however, children are leaps and bounds ahead of their parents and they start making their own decisions at a very young age - be it choosing to study for IIT or going for a MBA, they make their own choices and parents are involved in the decision making process purely as a sponsor. When parents hardly place any restrictions on these choices, children assume (very conveniently) the same with regards to choosing a life partner.

Joint families: Living in a joint family instigates a very strong feeling of family over everything. So during a marriage, it is but natural for the requirement that the girl should be compatible not only with her spouse but also with the rest of the family, to take the forefront. Moreover, seeing the success of a number of arranged marriages (of siblings, cousins etc.) within the family boosts the belief in the system.

Today, hardly anyone lives in a joint family. In fact, very few people actually even live with their parents after graduating from school. Many girls/guys meet their families just once a year. So even when they understand that their life partner might not be exactly compatible with their families, they figure that they have to adjust/adapt just for a few days every year.

Age and experience: Young girls and boys hardly spent their lives away from home. People they meet belong to a very small circle. So when it comes to choosing a life partner, they are comfortable in leaving the choice to the experienced parents. Also, getting married at a young age, they have very few expectations since they themselves still would not have figured out what they want from life.

Being on their own, in a hostel or abroad or in a different city for work is very common. This not only expands their outlook about life but they grow to expect. They also start trusting the paradigm ''I know what is best for me''. They do not live in a protected environment and they start mixing with people from all walks of life - different cultures, languages, races, so often that the differences hardly matter at one point, once they figure out a common wavelength. They extend this logic to marriage too.

Values and tolerance: When one grows up with a belief, it becomes a part of oneself and the need for questioning it never arises. For example, the first time I thought about why Hindus have so many Gods was when a German friend asked me about it. Until then, I had accepted it without thinking about it (actually, I still do) ! Filial obedience, respect to elders come what may belong to the same category. Marrying someone of parent's choice and leading a life with him/her was considered a duty. Any problems in it was dealt with, but there never arose a question of breaking away from the duty.

Today, there are people who want to live with each other first to figure out what they are dealing with before committing themselves for a lifetime. There are other ''conservative'' people who prefer to do this on the phone or via chat to know all that is possible about a person before saying ''yes''. Long distance relationships are becoming more and more difficult. The room for compromise is reducing every day. There are problems with both love and arranged marriages but the argument is in the former case, I pay for my mistake (which I can deal with) but in the latter, I pay for my parents' mistake.

So, what is the solution ?

Darwin's theory => survival of the fittest.

For Parents: Remember that your son/daughter is probably meeting at least 5 prospective suitors every day in one way or another and the probability that they fall for one of them is really high. So if you are intent on an ''arranged marriage'' you should bend your rules for them because it is a lot easier for them to choose someone they meet everyday rather than M123456 (no offence, if this is a real id !). Trust them. You want them to be happy with someone, right ? Does it really matter if that someone is not dressed in the way you want or is not familiar with the pujas you do ? Give them time, they will learn it, for you, just for you, for accepting them into the family !

For Children: Remember that your parents have a lot of dreams about you and your wedding, probably right from the day you were born. They grew up in a different India, give them time to understand your needs, don't push it down their throats. If they can understand time difference, learn to work with computers, hook up the internet to login to yahoo or gtalk and fumble with the webcam, just to get a glimpse of you and to talk to you for a few minutes, can you/your partner not make an effort to fall in with their ways ?

A lot of love, a bit of respect and an iota of diplomacy and tact should do the job. Vazhga, Valarga (Live long and prosper) !

Disclaimer 1: If you are a staunch believer in the idea of an arranged marriage, please do not be offended by this post. I have only jotted down my thoughts from all the different experiences and stories I have heard and seen.

Disclaimer 2: Kudugalama irukara kudumbathula kummi adikarthathuku illa indha post. Chumma thoninatha ezhudi irukken, idha parthutu oru payyano ponno love marriage panninda, appas/ammas phonela thittu vangikaren, blogla vendam.....bad for the rep :D ! This is just food for thought, don't blame the blog or the author for your decision.

Copyright for pictures:

1. Just married hindi movie

2. Tamilmatrimony.com

3. http://www.planetarypositions.com

4. sundaytango.livejournal.com

First-Aid - What first ?

1. What do I do in emergencies ?

I want to help - don't you ?

I should help - There is actually a good Samaritan law in Germany that requires a person to help someone in an emergency as long as he/she is physically fit to do so and is not personally endangered by the help offered. Not doing so can result in a fine or up to a year in prison (Remember the Seinfeld finale ?)

I can help - why ? Because I know how to, from attending a first-aid training.

2. What is an emergency ?

Any life threating situation and in this context, that is broadly classified into 3 categories. When a person ('s)

- becomes unconscious

- is unable to breathe

- circulatory system fails

3. What do I start with ?

A quick way to remember it is using the ABC of first-aid

A Airway

B Breathing

C Circulation

a. Is the person conscious ?

Yes - Try talking to the person, find out if he/she can understand the situation and respond to your questions. Make body contact. Tell them/show them you are there to help. Note: Children react better in emergencies when they are accosted by women than by men.

b.No, then is the person breathing ?

Yes - When a person is unconscious (but still breathing), his muscles are limp. This may result in an airway blockage.Make sure the person is laid down in a comfortable position and is kept warm. Note: Tip the head backwards to make sure the limp tongue is not blocking the airway (see picture - thanks to wikipedia)

No - Then it is highly likely that the circulatory system will fail any moment now, so its time for CPR (Cardiopulmonary Resuscitation). 30 chest compressions and 2 rescue breaths, should be repeated until help arrives.

As much as all tamil movies believe in and propagate use of ''mouth-to-mouth'', in truth ''mouth-to-nose'' is a lot more effective since the volume that one has to fill air with is less and there is no tongue blocking the airway.

Note: This is only for adults or anyone older than 13 years of age. The chest compression rate and force varies considerably for children and babies.

Compression point: Breast bone

Compression depth: 4-5cm

Compression frequency: approx 100 per minute

Ask another person, when available, to simultaneously call 112 (or any other local emergency number)

c.Emergency call - The ''Q''s to address are:

Where ? Explain the location as exactly as possible - which floor, where is the entrance, any other indications. Note: Switch on all the lights and if possible, make someone stand at the entrance to help the ambulance paramedics the place

What ? Describe the situation. There is a lot of difference between a bush fire and a burning city hall !

How many people ? Explain how many are injured or hurt. This would help them plan the evacuation and recovery measures more effectively

What kind of injuries ? Explaining that someone has fatal injuries will make the paramedics arrive with doctors as well.

Other questions ? Wait for other questions, do not hang up. Paramedics may need extra information like the number on the orange plate of a transporter indicating the nature of the material (inflammable, poisonous etc.) transported, in case of an accident on the auto-bahn.

d.Offer emotional support: Having your life flash in front of your eyes is not easy to handle, offer support to the person. Tell him/her - ''It will be all right'' and believe in it too. Keep talking and keep listening to the person. Make him/her aware that there are people out there doing all they can to make him/her live.

4. What did I forget ? Isolation of the accident area

Although the license exam theory says that this is the first thing one should be doing, this depends on the situation. If the accident is in the middle of the auto-bahn, it is imperative to place the warning triangles at the right positions to make sure that the others are warned. On the other head, if it is in a field and in broad daylight, you can place the emergency call and then go and get the warning triangles. Please assess the situation and use common sense !

5. What should I not do ?

As a first-aid worker, you are not supposed to

- remove foreign objects stuck in the body (that's what doctors are for)

- clean a wound (you may trigger an allergy when you use tincture or alchohol)

- administer medication (unless the person takes something regularly, has it with him/her and asks you for it)

6. How do I get better/make myself useful ?

- Start by knowing where the first-aid kits are in your work place and familiar yourself with what is inside a first-aid kit

- Attend a first-aid course from time-to-time (ideally, atleast once in 2 years)

- Take advanced first-aid training after you are done with the basics

- Be ready to help :)

Other Situations

1. Evacuating victims from a vehicle

- Ideally, 2 people would be needed in case of a car and 3 in case of truck

- Careful ! The airbag may go off when you are trying to get the person out.

- Turn off the engine, remove the key but leave it in the car in case it needs to be towed

2. Heart Attack

- Call 112, there is not much first-aid can help with

- If the person is conscious, open his tie/shirt, open the window and make the person sit on the floor (chances of falling down unconscious and hurting himself/herself are less)

- If the person is unconscious, start CPR !

3. Removing the helmet in case of bike accidents

- Ideally, 2 people are needed. One to hold the head still, while the other removes the helmet (remember the G forces encountered during the impact, moving the head carelessly may be fatal !)

- If the person is wearing glasses, remove them first.

4. Accident on the way to work ?

The way to work from home is ideally the optimal route that one takes and any accident on this way would mean that the employer takes care of the related expenses. This route

- Includes any intermediate stops made for people in case of car-pooling

- Excludes any intermediate stops made for personal reasons (buying coffee, newspaper etc.)

- Stopping for gas in the gas station on the route is included but any detours are not.

5. Vaccines (FYI)

In Germany, before a vaccine comes to the market, it has to be successfully tested on 1600 patients and the distribution is always the same - 20% children and 80% Adults, of which 60% are women and 40% are men.

So far, I have not had to chance to offer first-aid but if there arises a situation, I want to be prepared for it because I think it would be a lot better to assist rather than panic and feel helpless, right ?

PS: If you prefer the German version of this post, you can find it here.

Disclaimer: The first-aid course I attended was in Germany and so the methods/tips are also those followed in Germany and these may differ from place to place.

Virtual Tour - Meenakshi Temple

Here is a virtual tour of the Meenakshi Amman temple in Madurai. It takes a while to load but its totally worth waiting for - is very real and impressive.

There is a layout on the top left with the various places that are available in the tour and one can click on it and use the keys on the bottom right to navigate.

On the one side, it brings back fond memories (since there are people in the tour too, you might actually see someone you know !) and on the other side, it makes me happy that tourism in Tamilnadu is finally showing some marketing initiative. Anyone who asks me about India talks about Jaipur, Udaipur, Delhi and ofcourse Agra and at best, the only thing they know about the South is ayurveda from Kerala and very few people realise that Tamilnadu has a lot to offer too.

So, what is the technology behind it ?

Do you remember seeing panoramic photographs ? They are usually generated by stitching multiple photographs taken from the same point in space and if you need the pan/zoom functionality, you have to choose varying pitch and yaw to produce these photographs. This is very popular in real-estate and architechture and is catching on in the tourism industry as well.

With the video technology catching up, one can now apply the same logic to video images, add sound and other special effects to make the ''virtual tour'' experience as real as possible.

This particular tour is generated by view360.in and their website boasts of a number of places right from temples to waterfalls; from mountains to GRT Grand bay.

Erst-Helfer oder Zuschauer ?

1. Was mache ich in Notfallsituationen ?

Ich will helfen - willst du auch ?

Ich muss helfen - Laut Strafgesetzbuch § 323c Unterlassene Hilfeleistung

Wer bei Unglücksfällen oder gemeiner Gefahr oder Not nicht Hilfe leistet, obwohl dies erforderlich und ihm den Umständen nach zuzumuten, insbesondere ohne erhebliche eigene Gefahr und ohne Verletzung anderer wichtiger Pflichten möglich ist, wird mit Freiheitsstrafe bis zu einem Jahr oder mit Geldstrafe bestraft.

Ich kann helfen - weil ich das Erste-hilfe Training gemacht habe. Der nachfolgende Abschnitt soll daher eine Übersicht über Erste-Hilfe geben. Detallierte Information findet man hier.

2. Was ist der Notfall ?

Lebensgefahr durch

- Bewusststörungen

- Atmungstörungen

- Herz-kreislauf-Stillstand

3.Was macht man zunächst beim Auffinden einer Person ?

Als Erst-helfer, muss man erstens erkennen was geschehen ist und überlegen welche weitere Gefahren dem Patient oder selbst drohen können.

Danach der Stichwort PAKET

P - Patient beobachten

A - Atmenkontrolle

K - Kurzer Notruf

E - Eigenwärme halten

T - Trösten

Patient beobachten: Ist der Patient bewusst ? Kann er sich räumlich orientieren, fragen beantworten ? Ansprechen, anfassen, zeigen dass du das bist ihm zu helfen.

Atmenkontrolle: Atmung prüfen. Falls normale Atmung vorhanden ist, legen Sie der Patient in die stabile Seitenlage, dann Notruf absetzen. Atmung regelmäßig prüfen ! Falls keine normale Atmung vorhanden ist, Notruf absetzen und Herz-Lungen-Wiederbelebung beginnen. Tipp: Ist mehr als ein Helfer vor Ort, sollte der eine Helfer mit der Herz-Lungen-Wiederbelebung beginnen, während der andere die Rettung organisiert.

Kurzer Notruf: Notruf absetzen => 112 (oder die entsprechende Notfallsnummer) unverzüglich anrufen und folgende Information geben

Wo ? - Genaue Angaben von Adresse - Gebäude nummer, Stockwerk, andere Merkmale (z.B Das Haus ist nach hinten versetzt angeordnet). Tipp: Licht anmachen, jemanden an der Eingang für den Rettungsdienst warten lassen.

Was ? - Möglich genau die Notfallsituation beschreiben. Brennt ein Busch oder eine Gemeindehalle ?

Wie viele verlezte ? - Die Anzahl der Betroffenen ist wichtig für den Abtransport mit Rettungswagen

Was für Verletzungen ? - Hinweisen auf lebensbedrohliche Verletzungen damit bei Bedarf neben dem Rettungswagen der Notarzt zum Unfallort beordert wird.

Rückfragen ? - Leitstelle will zusätzliche Informationen haben z.B. die Kennzeichnungsnummer auf die orangefarbene Warntafel, die die gefährliche Güter beschreibt, bei Verkehrsunfall mit LKW

Eigenwärme halten: Patient mit einer Rettungsdecke (oder Pullover/Jacke) zudecken, um ihn vor Unterkühlung zu schützen.

Trösten: Todesangst abbauen. ''Es wird wieder alles gut'' - Glauben und glauben lassen.

4. Was habe ich vergessen ? Absichern der Unfallstelle.

In einem Verkehrsunfall laut Führerschein-theorie soll man als erstens die Unfallstelle absichern und danach erste Hilfe leisten und/oder Notruf absetzen. Aber eigentlich muss der Ersthelfer die Reihenfolge von Sofortmaßnahmen nach Erfassen der Notfallsituation selber bestimmen z.B. In einem Verkehrsunfall auf einen Feldweg an einem hellichten Tag kann man Notruf absetzen und danach die Unfallstelle absichern (warum ? keinen fließenden Verkehr, gute Sicht usw.)

5. Was darf ich nicht machen ?

• Fremdkörper nicht entfernen (wird nur vom Arzt entfernt!)
• Keine Wundreinigung machen (Patient kann Allergie gegen etwas haben)
• Keine Medikamente geben (Ausnahme: Wenn der Patient seine Medikamente dabei hat und will)

6. Wie kann ich mich verbessern?

• Sich über die Aufstellungsorte der Betriebsverbandskästen informieren und mit den Inhalten der Verbandskästen vertraut machen.
• Erste-Hilfe Kurs regelmäßig wiederholen (mindestens einmal in 2 Jahre)
• Erste-Hilfe Fortbildung
• Hilfsbereit sein :)

Sondersituationen/andere Tipps:

1.Herz-Lungen-Wiederbelebung: 30 x Drücken, 2 x Beatmen

Drückpunkt - Mitte des Brustkorbs;

Drücktiefe - 4-5 cm

Drückfrequenz - 100 pro Minute

2. Retten aus dem Fahrzeug

- Vorsicht ! Eigengefahr - Der Airbag kann während der Erste-Hilfe auslösen !

- Auto ausschalten, schlüssel ausstecken aber im Auto liegen lassen (fürs Abschleppen)

- Wenn möglich, zur Zweit (für ein PKW) oder zur Dritt (für ein LKW) arbeiten, in dem Fahrzeug eingeklemmter Person zu befreien.

3.Herzinfarkt

- Notruf ! Erste Helfer kann nicht viel machen !

- Bei Kreislaufstillstand: Herz-Lungen-Wiederbelebung

- Bei bewusstsein: Krawatte/Hemd/Kleidung auf machen, fenster aufmachen, Patient auf dem Boden sitzen lassen

4. Abnehmen des Motorradhelmes

Wenn möglich, zur Zweit arbeiten (Augenbrille vom Patient wegnehmen, Helm vorsichtig abnehmen wenn der Seitenhelfer den Kopf des Patients möglich gerade hält)

KAWA - Kam Auf Wunsch ab (bei bewusstsein)

HONDA - Helm Ohne Nähere Diagnose Abnehmen (bewusstlos, mit Atmung)

SUZI - Sofort Unter Zügiger Immobilisation (bei Kreislaufstillstand)

5. Der Arbeitswegeunfall – Der Weg von und zur Arbeitsstelle ?

Arbeitsunfall immer sofort dokumentieren (auch wenn keine Behandlung notwendig ist, kann in paar Tage schmerzhaft werden) !

Der Arbeitsweg beginnt und endet, laut die gesetzliche Versicherung, vor der Außenhaustür des Wohngebäudes des Versicherten bzw. an der Außentür der Arbeitsstätte bzw. am Werkstor.

Aber:

- Nimmt der Versicherte auf dem Weg von oder zur Arbeit andere berufstätige oder versicherte Personen mit (Fahrgemeinschaft) besteht Versicherungsschutz auch auf den dadurch entstehenden Umwegen. Es kommt nicht auf die Länge des Umweges an

- Der Versicherungsschutz wird unterbrochen, wenn unterwegs Besorgungen erledigt werden, zum Beispiel beim Kauf einer Tageszeitung oder beim Tanken (wenn die Tankstelle nicht auf den Weg ist)

6. Impfstoff (z.I.)

- Zulassung eines Impfstoffs in Deutschland ist nur möglich wenn eine Bescheinigung von Erprobung des Impstoffs mit 1600 Patienten vorhanden ist.

- 1600 Patienten => 80% Erwachsene, 20% Kinder

- 80% Erwachsene => 60% Frauen, 40% Männer

Ich habe bis heute keine Chance gehabt Erste-Hilfe zu leisten, aber ich würde gerne dafür bereit sein....lieber Erst-helferin als Zuschauerin, oder ?

PS: I will rewrite this post in English soon for my non-german-interested-in-first-aid readers

Disclaimer (for everyone): The first-aid course I attended was in Germany and so the methods/tips are also those followed in Germany and these may differ from place to place.

Disclaimers (for Germans): Bear with the errors in the language. I want to remember and refer to the right German terms (no point in not knowing that when trying to offer first-aid in Germany) and so am jotting down my notes in a readable but not necessarily in a grammatically correct form.

Pictures are from Deutsches Rotes Kreuz.